Zonder hen gaat het feest niet door
In de Verdieping van dagblad Trouw van woensdag 24 december 2014 een heel katern over Kerst, thema: Zonder hen gaat het feest niet door – de mensen achter de kerstviering.
In de bijlage een paginagroot portret van onze fanfare Harmonie Sneek in aanloop naar het kerstconcert op zondag 14 december in de Martinikerk van Sneek. Journalist Gerrit-Jan Kleinjan en fotograaf Werry Crone liepen de hele middag mee. Het leverde een mooi stukje PR op voor onze vereniging. Omdat niet iedereen de Trouw leest, hieronder het verslag integraal overgenomen uit Trouw.
‘Het is de muziek, meer dan woorden die elk mens raakt’
Fanfareorkest Harmonie Sneek speelt niet alleen in de Martinikerk tijdens kerstnacht, Eerste Kerstdag treedt het ook op bij het Antonius Ziekenhuis en drie woonzorgcentra.
De klank van koper. Het lage geluid van een tuba mengt zich met de hoorns, trombones en bugels. Een trompet zet de melodie in. Sonore blaasmuziek vult de Martinikerk van Sneek. Onder het blankhouten tongewelf neemt het plaatselijke orkest nog een keer het kerstrepertoire door. Een flets winterzonnetje valt op de muzikanten. Achter de preekstoel flakkeren de andventskaarsen.
Dirigent Piet Visser tuurt over de rand van zijn bril naar het orkest. Geroutineerd leidt hij de muzikanten door de klanken. In het Fries roept hij zo nu en dan wat aanwijzingen. Een uurtje later. Achter in de kerk leunt Cees Walinga (48) over een zandkleurige kerkbank. Zijn trompet ligt verderop op de biezen mat van een stoel. ,,Het repertoire zit er goed in”, vindt de trompettist uit Boazum.
Voor fanfareorkest Harmonie Sneek zijn het altijd drukke dagen met Kerst. Vanavond blaast Waling net als andere jaren tijdens de kerstnachtdienst in de Martinikerk, en morgenochtend staat hij om zeven uur al weer op de straat te musiceren.
Dat is op Eerste Kerstdag traditie in de Friese stad; terwijl het donker nog door de straten kruipt, speelt het korps bij het Antonius ziekenhuis en drie woonzorgcentra geliefde kerstmelodieën. Voor Walinga zijn het belangrijke momenten, zegt hij, markeringspunten in het jaar. ,,Je kunt andere mensen laten delen in deze muziek. Zij worden een keer per jaar wakker met een orkest.”
Even verderop maakt dirigent Visser (50) zich los van een groepje trombonisten. Op zijn revers draagt hij een zilverkleurige vioolsleutel. Zoals ieder jaar heeft hij de muzikale leiding bij de kerstnachtdienst in Sneek. ,,Nu komen er mensen naar de kerk die anders nooit komen”, zegt hij. De drijfveren van deze kerkgangers? ,,Het geveoel van vroeger, dat willen ze terugroepen”, vermoedt Visser. Hij herkent dat ook bij zichzelf. Hoewel kerkelijk opgevoed, is het geloof voor hem nu iets dat hij ‘vooral prive’ beleeft – behalve met Kerst.
De donkerbruine klanken van de fanfare spelen daarbij een grote rol, vertelt de dirigent. Visser kan bogen op een kwarteeuw ervaring als musicus en dirigent. Hij studeerde hoorn aan het conservatorium van Amsterdam, geeft les aan een muziekschool en dirigeert verschillende korpsen. ,,Muziek is een wonderlijk medium. Het is verbonden met herinneringen. Soms ben je iets helemaal vergeten, maar als je dan een bepaalde melodie hoort, gaat er in je hoofd weer een laatje open.” Op die manier, vermoedt Visser, is het zingen van kerstliederen voor velen ongetwijfeld een belangrijke drijfveer om met Kerst ter kerke te gaan.” ,,Het is de muziek, veel meer nog dan woorden, die elk mens raakt.”
Half november stond het kerstrepertoire al op de lessenaars van de fanfare uit Sneek. Te vroeg eigenlijk voro een kerstgevoel, zegt trompettist Walinga. ,,Bekende liederen speel ik dan nog niet zo uitbundig. Het ‘Ere zij God’ laat ik nog liggen. Dat ken ik al.” Kerstnummers studeren in de herfstzon is inderdaad lastig, is ook de ervaring van Piet Visser. ,,Ik ga nu nog geen kerstliedjes spelen”, zeggen de muzikanten dan. Ik probeer dat op te lossen door ieder jaar een nieuw stuk te kiezen.”
Dit jaar opteerde de dirigent voor een medley met bekende klassieke werken, en voor een mis van Freanz Schubert in een bewerking voor fanfareorkest. Visser, vol vuur: ,Als je het goed doet, speel je dit zo dat het aan het eind van je leven bij de tien mooiste herinneringen hoort.”
