26 mei 2019, om 19:20 uur
Geplaatst in: Nieuws door Cees

De appjes stroomden vrijdag al vroeg van Schiermonnikoog bij de nog hardwerkende Harmonikanen binnen. Onze pensionada’s hadden een vroege boot genomen en genoten al van zon, rust, bier, koffie en ruimte. Wilma, Marco en Esther volgden niet veel later om ons bivak op te maken op de Kooiplaats en om half vier stapten nog wat leden op de boot.

En zo druppelden de muzikanten binnen. De avondboot leverde nog wat blazers af en zowaar zat de volgende ochtend ook Douwe al aan het ontbijt. Hij had de vroeg boot van half zeven genomen. Toen hij in de auto onderweg was naar Lauwersoog, was het nog muisstil op de Kooiplaats. Afgezien dan van wat gesnurk uit het snurkhok.

Salades

We hadden een prachtige avond gehad. Iedereen had zijn buikje vol gegeten van de macaroni, waarvan er zelfs een vegetarische variant was. De gezonde salades hadden Elske en Leanne gemaakt en Esther, Wilma en Marinthe hadden onder het toeziend oog van Marco de Italiaanse maaltijd bereid.

Dat liet iedereen zich goed smaken en met ijs toe was het feest compleet. Genoeg energie om de avond door te komen, want de verwachtingen waren hoog gespannen. Wat zou ons animatieteam nu weer uit de hoge hoed getoverd hebben. Een bingo. Ik ben toch niet in de dependance van het Wumkeshus terechtgekomen, zag je Jan H. denken. Maar gelukkig geen bingo met balletjes.

Bijsluiter

De spelregels hadden Esther en Wilma, wie anders, als een soort bijsluiter op tafel gelegd. Een A-viertje waar de lengte van dit epistel niet tegenop kan. Nadat de leden in groepen van vijf waren gerangschikt kon het vragenspervuur beginnen. Er moesten personen, voorwerpen of weet ik wat uitgebeeld of bevraagd worden.

Al snel hadden we door dat alle vragen met de Harmonie te maken hadden. Dat maakte het ineens weer veel gemakkelijker. Er waren geen Wikipedia opzoek vragen bij om te voorkomen dat er net als vorig jaar in het team met onze vorige dirigent, we zullen geen namen noemen, vals gespeeld zou worden. Deze avond ging alles volgens de regels.

De oude dirigenten passeerden de revue, Syb en Margriet Eshuys kwamen voorbij en Jan de Haan werd op het voorhoofd van Jos geplakt. Een opfriscursus voor ons allen en voor de jongste leden een lesje harmoniegeschiedenis. Want ja. Wie was Henk Hendriks.

Chipskommen

Met niet te weinig pauzes voor het bijvullen van bier- en wijnglazen en chipskommen vloog de avond voorbij. Af en toe riep er iemand bingo. Die kreeg dan een bellenblaasspelletje, goed voor het embouchure. De grote winnaar en hoofdprijs (letterlijk en figuurlijk) ging naar ons gastspeler Broer van der Wal. Die had zijn bingokaartje echter zo vol gekrast met een zwarte stift dat niet meer te controleren was of hij wel echt winnaar was.

De roze paarse hoofdtooi met een eenhoorn paste hem echter schoon. Hij poseerde als grote winnaar graag met de hoofdprijs en beloofde als een supervrijgezel de prijs ook zaterdag de hele dag op te houden. Wij zouden dan zijn vrijgezellenfeestje opvrolijken. Afijn daar is niets van gekomen. We hebben als Harmonie Sneek ook wel een naam hoog te houden, maar daar denk je op zo’n vrijdagavond even niet aan.

Zo’n uurtje na middernacht zagen de meesten de bui van de ochtendbel al hangen. Half acht ontbijt stond er op het programma en dus zochten de meesten hun stapelbed op. Af en toe kwamen er uit de hoek waar de jeugd sliep en Marco als nachtwaker zou fungeren nog wat ondefinieerbare kreten.

Pindakaas

En toen was daar ineens de ochtend en zat Douwe al aan de boterham met pindakaas, toen wij ons de slaapluizen uit de ooghoeken veegden. Onze jeugdleden moesten 8.45 uur al optreden met Tusken de Noaten (80 punten) en haastten zich naar het podium. Een taxi met supporters volgde niet veel later. De ‘thuisblijvers’ konden in de loungehoek een beetje bijkomen met sterke koffie en ondertussen was er geen stopcontact onbezet voor het opladen van mobieltjes.

Stipt 10.15 uur kon Arend Gerds aan de repetitie beginnen. Nog even een paar dingetjes door. ‘Het klinkt goed, het komt goed. Het wordt fantastisch. Geniet ervan’, waren de woorden die Arend volgens mij na afloop sprak. Na een klein half uur had hij het al gehoord. Gewoon genieten en lekker spelen.

Trots

En aldus geschiedde. Om half drie klonk Yn Ieren en Sinen in het gemeenschapscentrum van Schiermonnikoog. Mooi en natuurlijk gingen er wel wat dingetjes mis, maar het  enthousiasme was groot. De jury dacht er ook zo over bleek later bij de prijsuitreiking. Onze voordracht werd beloond met 84 punten. Onze voorzitter vertolkte ons gevoel bij het aannemen van de prijs uit handen van burgemeester Ineke van Gent: trots.