Sing-a-longconcert kan in een gouden lijstje
Het eerste grote evenement ter ere van ons 100-jarig bestaan kunnen we in een gouden lijstje hangen. Het sing-a-longconcert samen met Het Stedelijk Muziekkorps in de arena van het Rasterhoffpark pakte onder een schier en soms akelig broeierig zonnetje geweldig uit.
Als muzikanten hadden we de laatste dagen wat vaker dan gewoonlijk naar de weersvoorspellingen gekeken. De atmosfeer was nogal onbestendig en bij de laatste repetitie woensdag, schatten we de kansen op doorgaan niet erg hoog in. Er zou veel water deze kant op komen, maar gelukkig niets veranderlijker dan het weer. In de nacht voorafgaande aan het concert waren er nog buien, maar zondagmiddag verwelkomde de zon ons in het met ballonnen, vlaggetjes en een midzomerboom versierd park.
Het podium was klaargezet door enthousiaste vrijwilligers, die om 10.00 uur al stoelen en slagwerk inlaadden. De voorbereiding van dit gezamenlijk concert werd vanuit de Harmonie gedaan door Stef, Alexandra, Bea en Marco. Zij vergaderden in de aanloop met een commissie van het Stedelijk over de aanpak, de uitvoering en wat niet al. Veel werk dat we zondagmiddag niet zagen, maar vanaf hier even een applaus.
Poephuisje
Bea had alles goed geregeld met de mensen die voor toiletten zorgden. Ja die moesten er staan vanwege de vergunning. Wat bleek nu. Op zondagochtend waren de poephuisjes niet geleverd. En zo was er kort voor het concert nog extra werk voor Bea. Maar 13.00 uur stonden de dixies er dan toch maar; vier op een rij.
Wij konden los met de voorrepetitie. Een beetje inschikken nog; hier een stoel minder, daar er eentje bij. Uiteindelijk zaten we met tachtig man op de stenen vloer van het openluchttheater, dat als locatie ansich een veel prominenter plaatsje in cultureel Sneek zou moeten krijgen. Zeker als je na afloop alle loftuitingen over de plek hoort. Veel te mooi om er alleen Schotse hooglanders te laten grazen.
Muziektent
Toen de korpsen 100 jaar geleden opgericht werden, was het Wilhelminapark een populaire plek voor de buitenconcerten. In het park stond namelijk een fantastische muziektent, die de tand des tijds niet heeft doorstaan. Het Rasterhoffpark kreeg nu wel een openluchttheater, maar het wordt amper gebruikt. Het is ook nogal een eindje de stad uit.
Maar op de fiets is het goed bereikbaar. Die stonden er dan ook bij honderden. De oproep om op de tweewieler te komen was overgekomen. Vanaf 14.00 stroomde het publiek de arena binnen. De meesten met een stoeltje onder de arm en een tasje met een hapje en drankje erbij. Want een complete catering ter plekke optuigen was wat te veel gevraagd. Zo kon het ook. Een beetje als naar het skutsjesilen.
Het zorgde voor een leuk festivalsfeertje op het terrein. Het korps werd omringd door publiek. Ik durf geen schatting te maken van het aantal bezoekers. Op de dronebeelden die gemaakt zijn, moeten we maar eens tellen. Ik denk wel dat we het Theater er gemakkelijk veel vol hadden gekregen. Nu koste het natuurlijk niks. Als jarige wil je ook graag trakteren. Dat deden we met een gigantisch programma:
Hollandse Hits
Grease Lightning
Queen Greatest Hits
Coldplay Symph Highlights
Songs of the Wiz
Abba Gold
Big Spender
Every Body needs Somebody
Deep Purple Medley
Bella Ciao Uit La Casa de Papel
De nummers werden met een grap en een grol aan elkaar gepraat door Henk van der Berg. Helemaal passend in de informele setting en sfeervolle ambiance in de openlucht arena. Wie je ook hoorde; dit kan wel vaker. Laten we zeggen. We wachten er niet 100 jaar op. Tot ooit.
